معنی عشرت ساز - جستجوی لغت در جدول جو

عشرت ساز(گَ)

لغت نامه دهخدا

صورت ساز

سازندۀ صورت، صورتگر، مصور، نقاش

فرهنگ فارسی عمید

عمارت ساز

(بَ نَ وَ)

سازندۀ عمارت. عامل آبادانی. آبادان کننده:
پادشاهی در او عمارت ساز
دختری داشت پروریده بناز.
نظامی

لغت نامه دهخدا

عشرت فزا

(خوا / خا)

عشرت فزای. عشرت فزاینده:
همیشه تا صفت بزم و رزم باشد خوش
بگوش مردم عشرت فزای و جنگ آغال.
سوزنی.
اگرچه با شما عشرت فزایم
نمی سازد درین آب و هوایم.
نظامی.
و رجوع به عشرت شود

لغت نامه دهخدا

عشرت سرای

(عِ رَ سَ)

عشرت سرا. عشرتخانه. عشرتگاه. محل عشرت و کامرانی:
بس شخص بینوا که ورا از علوّ قدر
عشرت سرای جنت اعلی مکان شود.
سعدی.
و رجوع به عشرت شود

لغت نامه دهخدا

عشرت زای

(کُ نَنْ دَ / دِ)

عشرت زاینده. زاینده و ایجادکننده عشرت و طرب و کامرانی:
حامله ست اقبال مادرزاد او
قابله ش ناهید عشرت زای باد.
خاقانی.
و رجوع به عشرت شود

لغت نامه دهخدا

عشوه ساز

(چَ / چِ بَ)

عشوه سازنده. دلربا و دلفریب. (ناظم الاطباء). آنکه عشوه بکار برد. عشوه کار. عشوه زن. (فرهنگ فارسی معین) :
هفت و نه این صنم عشوه ساز
عقل فریب آمد و برنانواز.
امیرخسرو

لغت نامه دهخدا

صورت ساز

(دَ خوا/ خا)

سازندۀ صورت. مصور. نقاش. صورتگر:
از نسیم نفسم در چمن صورت ساز
بشکفد غنچۀ تصویر بصد شادابی.
سالک یزدی (از آنندراج).
، ظاهرساز. ریاکار. متظاهر. مزور. حیله گر. رجوع به صورت سازی شود

لغت نامه دهخدا